Als de Vertakte Leeuwentand al op een paardenbloem lijkt, dan lijkt het Gewoon Biggenkruid er zeker op. Dat doet er mij aan denken dat ik nog steeds geen bericht heb over de alom bekende paardenbloem… Maar kijk, het Gewoon Biggenkruid komt al aardig in de buurt.

Waar de paardenbloem met zijn kopje net boven het graslandschap uitsteekt, stijgt het gewoon biggenkruid er letterlijk bovenuit. De plant kan tot 60cm groot worden. Wanneer de stengel beschadigd is, scheidt de plant ook een melkachtige substantie af. De plant heeft veel zijvertakkingen, maar die zijn zo goed als bladloos. De bloem bloeit van juni tot en met september.

Net als andere lintbloemen krijgt het gewoon biggenkruid een waaier aan parachuutjes wanneer het zaad rijpt.

De onderkant van de buitenste kroonbladeren van het gewoon biggenkruid is blauwgrijs. Dat is een typisch kenmerk waaraan je de soort zeker kan herkennen. De buitenste kroonbladeren van de vertakte leeuwentand daarentegen is rood.

Op de steel heeft het gewoon biggenkruid niet echt bladeren. De echte bladeren zijn behaard en groeien in een rozetvorm onderaan de plant. Ik vind het moeilijk om ze te omschrijven, dus daarom deze omschrijving van wildebloemen.info: “Ze zijn ongesteeld, diep ingesneden tot bochtig getand, van boven grasgroen en van onderen blauwgroen. De eindlob is breed, driehoekig en afgerond.” (Een fantastische site voor bloemeninfo trouwens)