Een hooiwagen, is dat geen spinachtige? Ja hoor, maar de lange poten lijken zo op die van de langpootmug, dat ze de naam delen. Deze mug bevond zich op onze beukenhaag. Ik merkte haar alleen op omdat ze opvloog toen ik er per ongeluk tegenaan stootte.

De langpootmug is al sinds lang een bekende voor mij. Vroeger bij mijn ouders zag ik ze steevast tegen het raam van de living dansen of omhoog vliegen wanneer ik door het gras stapte. Het waren er altijd zoveel. De langpootmug hierboven is een mannetje, te herkennen aan zijn knotsvormige uiteinde. Bij een vrouwtje zal er een steekachtige punt zichtbaar zijn die als legboor dient. Daarmee legt ze eitjes in het gras. Deze muggen steken niet en zijn dus ook volledig ongevaarlijk.

Eenmaal de larven uit de eitjes komen, graven deze zich in de grond in en verblijven daar als emelten. ’s Nachts komen ze naar boven om van de groene planten te eten. Gras is dan ook een geliefkoosd hapje.

Langpootmuggen hebben maar weke monddelen en nauwelijks kaken. Dat verhindert hen van te eten. De paar dagen dat ze als volwassen dier doorbrengen, kunnen zij enkel leven van wat nectar, of vaak helemaal niets. Hun reserves halen zij dan uit wat zij als larve hebben opgebouwd.