Ik had het gehoopt, maar niet durven dromen. Vorig jaar had ik weet van twee kikkers in onze tuin. Een was iets groter, de ander iets kleiner. Maar dan wordt het herfst en winter, en overwinteren ze onder de grond. Ik had geen idee of ze het overleefd hadden. Maar vandaag, gewapend met mijn fototoestel en op zoek naar een interessant onderwerp, kwam ik de bruine kikker opnieuw tegen.

Veel weet ik eigenlijk niet over deze kikker. Maar daarom deze blog, niet? Zo leer ik er wat over. Blijkbaar is het de kikker die het vroegst op het jaar zijn eitjes legt, namelijk midden februari. Na het voortplantingsseizoen zoeken ze elk een solitair plekje op, zo’n 800 à 1000 meter van de poel waar de eitjes achterblijven. Ze leven ook graag waar een dikke bodembedekking is, zoals van blaadjes.

Geen blaadjes hier, maar wel een paar flinke plukken hoog en dik gras dat ik telkens vergeet af te doen. De poel waar hij/zij naartoe kan, zal die van de buren zijn. Vorig jaar zat de kikker op net dezelfde plaats trouwens. Het is heel dicht tegen ons tuinhuis, met daarnaast de lavendel. Bladeren van de bomen van de buren liggen er vaak nog van de vorige herfst. Valt het op dat ik mijn tuin soms wat laat verwilderen? Maar het heeft blijkbaar zijn effect.

Hopelijk zie ik hem binnenkort nog eens, ondanks dat het eerder een nachtdier is. Dan kan ik hem aan mijn kinderen laten zien. Vooral de oudste is geïnteresseerd in alles dat beweegt.